Эзэд хаашуул! Олониие уряаха гэбэл -
эгэлигээгты,
Усалгүй ябаха гэбэл — түшэмэдөө үргэгты,
Агуу хүсэеэ ехэдхэхэ гэбэл — сэрэгээ
тэдхэгты,
Аажам сула жаргаха гэбэл — эеэ
хэшээгты!
Үдэр ябаһан ябадалаа һүни шүүгты.
Эшэгүүри гэмтэ ябадал идхахаяа
орхигты!
Олоной дунда үгэеэ бэхилэ,
Гансаараа һуухадаа, сэдьхэлээ шэнжэлэ!
Олон зонтой найрлан зохилдожо,
Юрэ абаха, гээхын илгаа шэнжэн мэдэ!
Ехэ, багын һанаае асуужа нэгэдхэн,
Югөөдэлгүй сэдьхэл угһаа барижа,
Шажан амитаниие туһын тулада шамдан,
Хамаг амитаниие ганса хүбүүн мэтэ
тэдхэжэ,
Эсэгэ мэтэ һургажа, эхэ мэтэ тэжээ!
Засаг сааза номой ёһоор барижа,
Олон амитанай жаргалангые зохёожо,
Түрэл түрхэмөө энхэ амарта хүргэгты!
Үзэхэдэ үнэнөөр ябагшадые
Үргэлжэ дэмжэжэ хүгжөөгты!
Үнэхөөр гэмтэй хүниие хэһээ,
Хатан, хүүгэд, албатанаа адли һурга!
Хэдэн жэлэй хэрэгые нэгэ үдэрэй хэрэг
мэтэ
Хэшээн бүтээжэ ябабал,
Түрын бамбай, дайсанай хуягтай адли.
Юрэ бэеын амарые харангүйгөөр,
Бусадай үйлэһөө уйдангүйгөөр ябабал,
Дээдэшүүлэй ябадалтай ойро гэхэ.
Абан үргэхын үмэнэ айлгаха,
Албатандаа атаархан тэмсэхэ,
Аха дүүтэеэ хэрүүл гаргаха,
Дэмы холын зонтой ханилан, эбдэржэ,
Дэргэдэхи хүнөө зобоохо.
Түрэл түрхэмөө амаруулхагүй,
Түрэ саазаһаа айхагүй,
Муу хүнэй үгэдэ орохо,
һаин хүнэй үгэдэ этигэхэгүй,
Шэрүүн үгөөр дайсаниие суглуулха,
Хорото сэдьхэлээр хамагые
хашаруулхаяа тэбшэгты!
Тойн хүнэй хамаг эрдэм соо
Нигүүлэсхы сэдьхэл — нэн эрдэм;
Хаан хүнэй гушан табан эрдэм соо
Хайрлаха сэдьхэл — нэн эрдэм;
Хатан хүнэй арбан табан эрдэм соо
һайхан аали зан — нэн эрдэм.
Тойн хүмүүн хамаг эрдэмые түгэс
һурабашье,
Досоогоо нигүүлэсхы сэдьхэлгүй һаа,
Хамаг хэрэгтээ аргагүй хүнгэнөөр
хандаха.
Хатан хүн хамаг һайниие түгэсэбэшье,
Ааша зан муутай байбал,
Харин түрхэмдөө бусажа, бог болохо.
Түшэмэл хун юһэн эрдэм түгэсэбэшье,
Түбшэн һайн сэдьхэлгүй болбол
Хорото шоно мэтэ жэшэгдэхэ тула -
Түб сэдьхэлэй эные хэшээ!
Арсалан мэтэ ноёдые
Барас мэтэ түшэмэд дагаха.
Барас мэтэ ноёдые
Ирбис мэтэ түшэмэд дагаха.
Барас мэтэ ноёдые
Ирбис мэтэ түшэмэд дагаха,
Ирбис мэтэ ноёдые
Шоно мэтэ түшэмэд дагаха.
Шоно мэтэ ноёдые
Үнэгэн мэтэ түшэмэд дагаха тула -
Хамагай зоболон болохо.
Юрын улад, һайн һайхан үнэн үгэ
Шударгуу сэдьхэл хэшээн һурагты!
Үндэр ехэ заяатаниие үзэн ядабал,
Өөрын аманай хэшэг зайлаха.
Үншэн хүнэй жаргалые һүнөөбэл,
Өөрын хэшэг эбдэрхэ.
Үнэн туһа хүргэгшэдые муулабал,
Тэнгэри һайшаахагүй.
Үзэхэдөө муулаһан хүниие аргадабал,
Үйлэ бүтэхэгүй.
Харамсаараа, яаран бү магта!
Түргэн зуура ханилһан нухэртэ яаран
бү уурла.
Үргэлжэ ханилжа, тэсэн мэдэ!
Нэгэтэ ушарһан хойноо яаран бү сухари.
Этигэһэн хойноо үгэеэ бү нюу,
Этигэлгүй хүндэ
Эльгэ зүрхэнэй угэ бү хэлэ!
Муу хүнэй үгэдэ бү оро!
Эмэ хүнэй үгые бү даха!
Хүбүүгээ богоолоор бү мэдүүлэ!
Харатай хүмүүнтэй үгэ бу зүблэ!
Олоной зүбшэһэниие бү эбдэ!
Хилэнсэтэ үйлэдэ бү шуна!
Буянта үйлэдэ һаад бү хэ!
Үнэхөөр жүдхэһэн зоной урмые
Үшүүхэн юумэндэ бү һандаа!
Үзэмсөөрөө яаран магтаад,
Ушаралдан ханилжа гайхуулаад,
Удалгуй хэрэлдэн һалаад,
Дары бусажа, энеэдэ наада хэн ябагшад.
Үзэхэдэ муу арад мүн тула
Үтэр тэдээнһээ зайла!
Дээрэлхүү омог сэдьхэл барижа,
Дэмы муу бэеэ гайхуулаад,
Дээдэшүүлэй ёһоор загнагша
Тэдээнһээ тургэн зайла!
Хилэн ехэтые рагаар үнгэрүүлэ
Хилэнсэ ехэтые номоор тэдхэ!
Түрэл түрхэмөө тэдхэжэ ябабал,
Бүхэ ехэ хүсэтэй болохо.
Түрэ ёһоёо түб шүдаргуу дахажа ябабал,
Хүндэ ехэ нэрэтэй болохо.
Түб ехэтэнэй журам дагажа ябабал.
Түмэниие эхилхэ болохо.
Тэрээниие, энээниие илгалгүй үргэбэл,
Олон нүхэдтэй болохо.
Холын хүндэ үршөөл туһа хүргэбэл,
Алдар нэрэ олохо.
Ойрын хүндэ үгэлигэ хүртөөбэл,
Эб эе бүтээд, хүсэтэй болохо.
Хариин газарта арга шадалаа бэхилэ!
Халуун зуура эб эеэ хэшээ!
Шажанда дурагүй сахилтанһаа
һайн үзэгтэ хара хүн дээрэ гэлэй.
Түрэ ёһо мэдэхэгүй хаанһаа
Түбшэн һайн түшэмэл дээрэ гэлэй.
Эшэгүүри мэдэхэгүй хатанһаа
Эшэгүүри мэдэхэ шэбгэшэн дээрэ гэлэй.
Хадагалжа шадахагүй хүбүүнһээ
Халамжатай һайн богоол дээрэ гэлэй.
Харуу сэдьхэл — тушаа.
Хатуу сэдьхэл — жада,
Хара һанаан — хорон.
Ханилһан нүхэрөө хуурабал,
Харин бэеэ хуураһантай адли.
Үнэхөөр ханилһан һайн нүхэрэй
үгэнүүдые
Үхэтэрөө бү марта!
Хахасашагүй хани нүхэртэ
Марташагүй муу үгэ бү хэлэ!
Үгэ дуулахагүй муу хүндэ
Олон_үгэ бү хэлэ! -
Олиг болохо.
Үгэ мэдэхэгүй мунхаг хүнтэй
Үгөөр бү тэмсэ — эшэгүүри болохо.
Үшүүхэн номшо хүн омогоор
Үргэлжэ ехэ мэдэхэ мэргэдтэ халдабал,
Үтэр шандархын тэмдэг.
Гэнтэ һайжарһан арад
Хэтэрхы ехэшүүлдэ халдабал,
Гэмшэжэ барагдахагүйн тэмдэг.
Арсаланай омог баатар мүн арсаландаа
зохихо,
Үнэгэнэй уран арга мүн үнэгэндөө зохихо.
Арсаланай омог баатар үнэгэндэ туһагүй.
Үнэгэнэй уран арга арсаланда туһагүй.
Арсалан үнэгэн мэтэ ябабал, түргэн
гутаха,
Үнэгэн арсалан мэтэ ябабал, түргэн үхэхэ
гэһэн үльгэрые
Хэншье бол хинан үзэжэ, хирэ хирэ
мэдэжэ,
Шэлээ шэнээгээ бодожо ябабал — һайн.
Юрэ хоёр хүмүүн эбтэй болбол,
Түмэр хүреэ мэтэ бэхи;
Харин хүмүүн эбгүй болбол,
Эбдэрхэй хүреэ мэтэ хэбэрэг.
Үнэр хүмүүн эбгүй болбол,
Үншэн зоной элиг болохо.
Субажа ябаһан барасһаа
Сугларжа һууһан шаазгай дээрэ гэлтэй.
Тиимын тула эе эбээ бэхилэгты!
Амараг ханилһан нүхэртөө
Алибаа хүнэй үгөөр бү уурла!
Ажаглан оножо мэдээд,
Харин бэеэ шүүгты!
Үлэмжэ һайн ханилһан зониие
Үнэхөөр муу сэдьхэлтэй хүнүүд
Үзэн ядан, хуурмаг аргаар эбдэрүүлээд,
Элиглэе гэхыень ойлгоо барашагүй.
Үнгэшэ зусар аргатай хүмүүн
Зөөлэн худал үгөөр хууран байжа,
Үнэн һанааеш абаад,
Уймарлатар муудхан хэлэхэнь олон юм.
Үзэжэ танижа танилса!
Худал үгэ юрэдөө тэбшэ!
Хүниие мэдэбэл — бэедэ хүнгэн.
Бардам хатуу үгэеэ орхи!
Хүмүүн мэдэбэл, үшэхэ
Хулгай худал энэ наһанай эшэгүүри,
Эсэстэ тамын бог -
Энээниие эртэнһээ таһала!
Аригуун ябадалта ламые бурхан
мэтэ тахи.
Асарал ехэтэ ноёдые тэнгэри
мэтэ хүндэлэ:
Ама абаһан тангаригаа аман мэтэ сахи,
Алибаа хүмүүнтэй найзалан зохи.
Хаан хүмүүнтэй бү тоосолдо,
Сайд хүмүүнтэй бү эбдэрэ.
Лама хүнэй эд малда бү хуриса,
Тарнишые хүндэлэ.
Дэмы хүниие бү аргада.
Үшүүхэн бага хүниие бү баһа.
һамган муу сэдьхэл бү үүсхэ.
Бурхан тэнгэриеэ һайтар сахи.
Эзэд сайдые бү хараа.
Айха эшэхэ хоёрые ажаглажа мэдэ.
Алибаа хүнэй зан аалиие
Аргаар тэнсэжэ мэдэ.
Дотор муутай түрэлһөө
Тон танихагүй хүн дээрэ гэлэй.
Муу сэдьхэлтэй аха дүү дайсантай адли
гэлэй.
Үрисэхэ дайсанда шуһая бү харуула.
Үһөөтэй хүндэ муугаа бу үүзүүлэ.
Хорото дайсанда холо, ойро гэжэ
үгы юм.
Хэнэйшьеб хоротой болбол, шадарлажа
бү инагла.
Хэнэйшьеб туһатай болбол,
газаашалжа бү илга.
Зүбтэй ябаха хүниие бү дарла,
Буруутай ябаха хүниие бү үргэ!
Муу ябаха хүниие ехэтэ хайрлабал,
Харин бэедээ халдааха гэм бии.
һаин зониие муулабал,
Харин хойно гэмшэхэ гэжэ бии.
һайн-мууе, үнэн-худалые илгажа мэдэхэ
хэрэгтэй.
һайн зондо гэлигэ үгэжэ, үйлөө захирга.
Хэды үргэмжэлэгдэбэшье, үшүүхэн
сэдьхэл барижа, олонтой зохи!
Гэнтэ доройтобол, гэмшэлгүй
хатуужаха хэрэгтэй.
Хүнэй нюур харалтагүй,
Үйлөө туйлда хүрэтэр жүдхэжэ хэрэгээ
бүтээ!
Харин үйлые ашата һэримжэлэ!
Халуун зуураа эб эеэ хэшээ!
Дээдэшүүлые хүндэлэ, доодошуулые
үргэ!
Бурхан шажанда амяа таби,
Бусадай туһада бэеэ орхи!
Булангиргүй ябабал, богдо сайдта
ябадалда ойро гэхэ.
Самуун муу бэеэ ехэдэ бодоод,
һайн хүниие үзэн ядаад,
һабяаһагүй мунхаг үгэеэ зүб болгоод,
һанаанда ехэ дүрэ барижа,
Арга хуурмагаар абаха эдихые һуража,
Доородо хүниие дарлан ябагшые
Адгуусанай зэргэдэ ойро гэхэ.
Нюуртань магтаад, нюргандань
муудхаад,
Ехэхэн үгэбэлынь, баярлаад,
Үгэхэгүйдэнь гомдоод,
Энеэдэ наадаар үнгэрүүлээд ябаха,
Эшэгүүригүй һургаалда орогшогүй
хүниие хэһээбэл,
Улам хойтодоо туһатай бэшэ,
Өөрын хэрэгээ орхижо,
Үнэн һанаагаар жүдхэжэ.
Нюурта нюрганда магтаха ба
Муушалхые бодонгүй,
Олзодо шуналгүй,
Нэрэ зоригоо хухалангүй,
Уйдаха, шэлэхые һаналгүй,
Хэб хэзээдэ сүхэрэлгүй,
Зобохо сагта зайлалгүй,
Жаргаха сагта хэтэрэлгүй,
Хайрлаха сагта дадалгүй,
Халдаха сагта гутахагүй,
Наһан үргэлжэдэ нэгэ зангаар ябабал,
Улам хойтодоо хүгжэлтэ болохо.
Юрын хүнэй ажахын үйлэ яршагтай.
Амитанай сэдьхэлые мэдэнгүй,
Залихай хуурмаг аратан олон тула
Тиимые яажа баримталхаб?
Туһатай һайн һанаа наһандаа хэшээ!
Туһатай һайн хүн уһан мэтэ эелдэг.
Тон муу хүн модон мэтэ хүшүүн.
Бусадай гэмые идхажа орхи!
Өөрын бэеэ магтангүй,
Үйлөө үргэлжэдэ шэнжэгты!
Шажан амитанай туһые саг бүри
үйлэдэжэ ябабал,
Хэб хэзээдэ юун хэрэг болохоб?
Үхэлгүй наһанай шэдиие олоогүй һэн
тула
Мүнхэ бэшэеэ һанаха хэрэгтэй.
Аюулта тамын үүдые хаагаагүй һэн тула
Хилэнсэгһээ зайлаха хэрэгтэй.
Ашатын хүнэһэн номой үгэлигэ -
Амгаланай дээдэ боди мүр.
Мэргэдэй гэгээниие үзэнгүй ном табигша,
Ноёдой гэгээниие танингүй түрэ ёһо
заһагша -
Энэ хоёр мунхагай туйлда эндүүрдэг.
Гэм хэбэл — сааза бэрхэ,
Хилэнсэ хэбэл — тама бэрхэ.
Жаргал, зоболон — бүгэдэ аша үриин
хуби.
Ашатын амар жаргал олохо гэбэл,
Онсо буян хэрэгтэй тула хэшээн үйлэдэ!
Эрдэмтэ ламын тангариг бү эбдэ,
Эзэд хаадай зарлиг бү даба,
Эхэ, эсэгын һургаал бү марта!
Эмэ, хүүгэн, богоолой үгэ бү дага!
Шударга үгын һургаал энээнһээ элдэб
жаргал үүсэхэ болтогой!
* * *
Үүнһээ үлэмжэ һударта номноһониинь
Соносохын дээдэ олондо үргэгдэхэ.
Жаргалангай дээдэ — сэдьхэл амар,
Нүхэрэй дээдэ — үлэ аргадагша,
Үйын дээдэ — боди мүрэй зэргэ.
Хоротой юм һаань, хүбүүгээшье тэбшэ,
Туһатай юм һаань, дайсадыешье үргэ.
Үлэмжэ олон нюдэтэй болобошье,
Үшүүхэн зулын гэрэл һүниндөө
хэрэгтэй гэгшынь үльгэрынь
Олон хүн сугларһан болобошье,
Тэдээн сооһоо ганса һайн хүн ударидан
хэлэхэ.
Алтан дэлхэйе үргэсэтэй гэн бүтээжэ
болохогүй,
Харин өөрын хоёр хүлөө бэхилбэл,
дээрэ гэгшын үльгэрые -
Олон мунхаг зониие һурганхаар,
Ганса бэеэ һургабал һайн.
Тэргүүлэгшэ ноён хүн алибаа албатадаа
Тэжээжэ шадаха гэгшын үльгэрынь -
Гэмтэниие хэһээбэл, түмэн амитаниие
жаргуулжа шадаха.
Жаргаха сагтаа һэргэлэн байха хэрэгтэй,
Зобохо сагтаа хатуу байха хэрэгтэй.
Дайсан үгы гэжэ эритэ мэсэеэ бэеһээ
бү холодуула,
Дары хоротой гэжэ нүхэрөө бү һүнөө!
Оножо мэдэбэл — һайн.
Алтые аршабал, улам һайхан үнгэ гараха,
Нүүрһые угаабал, улам харлаха.
Мэргэдэй хоро бусалгабал, улам эрдэм
гараха.
Мунхагай хоро бусалгабал, улам
бааһан гараха.
Муу хүн нэгэшье эрдэм үгы болбол,
Дээрээ эбэргүйһөө бэшэ үхэртэй адли.
һургаал соносохогүй аад, гансал садагшые
һанагша хүн
Үһэгүйһөө бэшэ гахайтай адли.
Абаха, эдихэдээ шунагша, үнгэлшэ,
зусарша хүн
Үлгүйһөө бэшэ нохойтой адли.
Муу хүндэ хүргэһэн туһа,
Хужартай газарта тариһан таряан,
Доргоной нюужа табиһан хүнэһэн
Тэрэ гурбан алиндашье туһагүй.
Гансал муу хүниие заһажа болохогүй.
Олон бүгэдөөр архи ууһан хүн
жаргалтай гэнэ.
Айралжалан ябаха үбшэнтэй хүниие
жаргалтайда тоолохо бии.
Муу хүниие хэрэгтэ зарабал, үбшэн хүрэхэ,
Аргагүй зарабал, хойноһоонь баһа ябаха.
Хэрбээ аянда ябабал, урдаһааш орон
ерэжэ,
Шал-бал худалаар хэлэн, хэрүүл эхилхэ.
Эхэ, эсэгэеэ хууража бүрилгөөд,
Иин-тиин гуйхада, үгөөгүй гэжэ гутаха,
Эмэеэ даган, түрхэмдэнь зарагдаха,
Үри шэри хэжэ, түрэл түрэһэнөө зобоохо,
Хулгай худал хэжэ, ами бэеэ үрихэ.
Иимэ зоболон бүгэдые өөрөө үйлэдөөд.
Аха дүүмни алин бэ гэжэ
Гомдохо олон хүн байха.
Эрдэнитэ хүмүүнэй түрэл олоһон тула
Тиимэ мууһаа зайлаха хэрэгтэй.
Үглөө үхэхэ болбошье, эрдэм хэшээн
һуралсаха хэрэгтэй.
Хэрбээ һураагүйшье һаа, хойто түрэлдөө
Манай аоьяас болохын тула хэшээгты!
Адагуусаншье эрдэм һураха байтарынь,
Эрдэнитэ хүмүүн бэе олоһон хойноо -
Хүнэй һураһан эрдэм болгомжотой болбол
һурахань хилбар.
Үхэхынгөө урда, амиды сагтаа эрдэм
буян үйлэдэ,
Үтэлхынгөө урда залуу сагтаа эрдэм хэшээ.
Үгырхынгөө урда баян сагтаа үгэлигэ үгэ,
Үбшэлхынгөө урда эрүүлдээ буян,
ном хэшээ -
Бүтэхын дүрбэн нүхэр эдэ болоно!
Хогоосон шанар олоһон ламые тахи,
Хоёр заяа илгажа мэдэхэ эзэдые хүндэлэ!
Үхэхэ хүн һайн ламаһаа айха,
Үгырхэ хүмүүн һайн хотошо нохойһоо
уйлаха.
Доройтохо ноён һайн түшэмэлһөө уйдаха.
Маша зүб ябабал, һайн нэрээ алдаршуулха,
Мүн энэ бэеын шэхэндэ шэмэг болохо.
Арга бэлиг хоёр альган дээрэ тогтохо,
(Жисур) ехэдэбэл, тамираа мэдэгдэхэ,
Бороогой уһан түргэн урдабал, үтэр
замхаха,
Ехэ мүрэн түргэн урдабал, ехэ далайда
шудхаха.
Шэн һайн эрдэмтэй хүмүүн
Шоно хонин хоёрой нэгэ онгосоор уһа
гаргаха мэтэ,
Чингэс богдын зохёоһон һургаал энээгээр
Шажан, түрэ — хоёр эрхэ амгалан тогтохо
болтогой!
* * *
Аяа гайхамшагта һайн үльгэр үүниие
Арад түмэн үбэршэлэн шалгаад,
һайтар ухамайлжа шүүбэл,
Мүнөөнэй сагтай ниилэхэ тула,-
«Оюун түлхюур» нэрэтэй һургаал үүниие
Үзэжэ һураха хэрэгтэй.
Үльгэрлэбэл, мэргэд эрдэниин хэлтэрхэйе
шэнжэлхэ,
Нүүрһые хаанаш байбал, шэнжэлхэгүй.
Жэгүүртэнэй хаан Гарууди наранай
гарахые таашааха,
Муу хара элеэ бүргэд болохые хүсэхэ.
Саһата уулын сагаан арсалан
Хара уулада ошодоггүй зантай,
һарьһан эрбээхэй һүни ниидэдэг зантай.
Галта хорхой гурбан юртэмсөөр
дүүрэбэшье,
Гансахан наранай гэрэлээр дарагдаха.
Эрдэмые хэшээн һурабал,
Алдар нэрэшни хаанашье алдаршаха.
Гэм эрдэм хоёрые илгажа мэдээгүйн
үльгэр гэхэдэ:
Мунхаг ухаатай хүн мэргэдһээ...
һармагшандал хүдэлһэн хүниие
хүндэлбэ гэхэ.
Иимэ-тиимэ удхые һанажа,
Изагуурай эрдэмээ һэльбэн аба!
Эрдэм һураагүй болоод,
Арга хуурмагта һуража,
Абаха, үгэхын үльгэр гэхэдэ:
Урдань нэгэ хүн бусадай таряанда
харуулһаа нюусаар
Элжэгэндэ эрбэсэй арһа нэмэргэжэ
табиһанда,
Олоороо айн һүрдэһэнэй һүүлдэ
Тэрэ эрбэсэй арһан һалхинда хиисэн
унахадань,
Таряанай эзэд элжэгые танижа,
Эзэнтэйнь алаба гэхэ.
Муура хүзүүндээ эрхи зүүжэ,
Мяханһаа гаралайб гэжэ,
Хулгана барижа эдиһээр мэдэгдэбэ гэхэ.
Үнэгэнэй гэм хэлээд, үнэгэндэ
хэлэгдэбэ гэхэ.
Үнэн эрдэм алтантай адли.
Алта түлибэл, улам үнгэ орохо.
Занданиие түлибэл, улам һайхан үнэр
гараха.
Галые уруу хандуулбал, харин гар өөдэ
шатаха.
Эрдэмтэй болбол, олондо хүндэлэгдэхэ.
Эрдэмгүй болбол, доромжологдохын
үльгэр гэхэдэ:
Үлдэһэн барасай дэмы хүрхирһэн дуунда
Үндэр модоной оройдо хэбтэһэн бишэн
Өөрөө унажа, эдигдэбэ гэхэ.
(Панзал) уласай бирманай хүбүүн
Гансаараа дайсаниие дараба гэхэ.
Шоргоолзон бүхы газарые соолохо
шадалтай гэхэ.
һайн хүн хамагые эрхэдээ хуряаха
шадалтай гэхэ.
Үхэр хараасгай (хүсэр-үн) уһа уухагүй.
Нохой бөөлжэһөө эдихэ.
Арсалан бөөлжэһөө эдихэгуй.
һайн хүн үгэдөө урбахагүй,
Муу хүн үгэдөө урбаха.
Суранзан түмэрэй үртэһэ абажа
шадахатай адли,
һайн хүн һайн зугаа абажа,
Мэргэдэй санда ниилүүлхэ.
Шагжын хүбүүн Шэгэмуни
Хамаг эрдэм түгэс һураһан туладаа
(Тогоологсон) бурхан боложо,
Хамаг һураг тарни бадаруулһан
Барашагүй энэ номой түбидэ ушаржа,
Эрдэнитэ хүмүүнэй түрэл олоһоной маша
шухагынь бэлэй.
Олохонь бэрхэ энэ согсоёо бүхы сагта
Шатын гэшхүүрые улам дээшэ табяад,
«Оюун түлхюур» нэрэтэй шастир түгэсэбэ.
«Буряад Үнэн» һонин, № 11(467), 23.03.2006. с. 21
Рахмет Шоймарданов хууша монголһоо буряадшалба
