“АЛТАН, НААШАА ГАРА!”

Р-Н. Базаровай гэрэл зураг

Үхибүүд олоороо зэргэлээд һууха. Тэдэнэй нэгэниинь шара үнгэтэй бэһэлиг гү, али алтан шара шагай дээшэнь үргэжэ, бултанда харуулна:

– Би энэ алта нюухамни. Бултандаа альгаа тодоод һуугты.

“Алта” бариһан хүн зубшан ябажа, үхибүүн бүхэнэй альга руу тэрэнээ хээшэ болоно. Наадагшад булта гараа нюдаргалан адхаад һуунад. Хэнэй гарта алтан гээшэб? Мэдэгдэнэгүй. Алта нюуһан хүмнай урда гараад ооглоно:

– Алтан, наашаа гара!

Алтатай хүнэй һууриһаа бодохынь тэндэ зүүн гартань һуугша баряад табинагүй. Баригдагшые алта нюугша хажуудаа абаашажа хэлэнэ:

– Ши баригдаһан зэмэтэйш. Юугээр зэмээ сагааруулхабши? Дуу дуулаха гүш? Уран шүлэг сээжээр хэлэжэ болоно, үгышье һаа, хатар харуула. Али нэгыень гүйсэдхэхэ болоолши даа.

Эдэ гурбанай али нэгые гүйсэдхэжэ, алтаяа нюуха эрхэтэй болоно. Дуулажа, хатар харуулжа, шүлэг хэлэжэ шадахагүй һаа, эшхэбтэр, дорой байдалда орожо, нааданһаа гаргагдаха болоно бшуу. Алтатай хүниие барингүй алдаа һаа, зүүн гартань һууһан хүн зэмэтэй боложо, хэһээгдэхэ байгаа. Тиимэ дээрэһээ тэрэ хүн һэргэг һуугаа бшуу.

Цогто НОМТОЕВ