УНТААНА БААБГАЙ

I

Маяа хүлтэ баабгай зун соо яһала таргалба. Бүхэли үбэлдөө хүрэхэ нөөсэтэй боложо, хэбтэхэ эшээгээ бэлдээд, һүүлшынхеэ ой соогуур зайхаяа гараба.

Бамбагар үһэтэй, маяа хүлтэй баабгай хуурай набшаһа урбуулан, бургааһа, мүшэр һаршагануулан ябана.

II

Урдаһаань шоно гүйжэ ерэбэ ха. Баабгай тэрэниие байлгаад, асууба: „Хайшаа ши, шоно, гүйгөөбши? Хайшаа иитэрээ яараабши?"

Тиихэдэнь шоно харюусана:

— Яарангүй яахабиб? Эдишэ бэдэржэ, бүхэли һүниндөө тэнэнэб, заахан гүлгэнүүдээ эдеэлүүлхээ оролдоноб.

— Зүб даа! Ши, шоно, муухан лэ байдалтай байнаш даа, — гэжэ баабгай зүбшөөнэ, — харин би, баабгай, бүхэли үбэл соо унтагшаб.

III

Баабгай саашаа һалиран ябажа, түгсүүл, мүшэр дайрана. Урдаһаань үнэгэн һүүлээ һаглайлгаад, газар гэтэһээр гүйжэ ерэбэ.

— Хаана ошохошниб? Хайшаа гүйгөөбши, үнэгэхэн? Хайшаа яараабши, хүршэхэн? — гэжэ баабгай тэрээнһээ асууна.

— Ай, баабгай, баабгай! Яарангүй яаха гээшэбиб даа? Мүнөө айлда ойрохон ябааб, хотошо нохойнууд хараад, хусалдан гүйлдэжэ, шүдэ амаа намда үзүүрлээл... арай шамайл мултарааб даа... — гэжэ үнэгэн ябууд дундаа харюусана.

— Муухан лэ байна даа байдалшни, хүршэхэн, гэжэ баабгай яаралгүйгөөр хэлэнэ. — Харин би, баабгай, бүхэли үбэлдөө хэбтэжэ үнгэргэнэб.

Үнэгэн алад гүйжэ гараба, баабгай саашаа ябаба.

IV

Хуурай набшаһа һаршагануулһаар, түгсүүл, бургааһа дайраһаар, зайжал ябана. Бургааһанай саанаһаа шандаган һүрэн гараад, баабгайн хүл доро сэхэ орошобо

— Хайшаа, шандагахан, харайгаабши! Хайшаа, боролдой, гүйгөөбши?

— Ай, баабгай! Яарангүй яахабиб! Шэмэтэйхэн капуста жажалсагаахаяа, амтатайхан морхооб мэрэсэгээхэеэ огородто гүйжэ ошон гэхэдэмни, капуста, морхообоо хуряажархиһан байгаа.

— Ай даа, шандаган, байдалшни муухан лэ байна даа, — гэжэ тэрэниие баабгай хайрлана. — Эгээ би, баабгай, бүхэли үбэлдөө эшээн соогоо хэбтэгшэб. — Тиигээд баабгай унтахаяа эшээндээ ошобо ха.