МОНГОЛ БЭШЭГ



Мүнхэ сагай хүсэтэ урасхал үгсэһэн,

Морин хуурай эгэшэг янгаар һүлдэлһэн,

Монгол хүнэй хубида үгтэһэн хэшэг,

Молор талын сээжэдэ түрэһэн бэшэг.


Агтын гүйдэлдэ зураад орхимо жороохон,

Альган дээрээ үльгэр бэшэмэ соморхон.

Таталхадаш — угалза хээдэл уралгуу,

Үгүүлхэдэш — уярма найраг, ирагуу.


Чингис-Богдын өөгшөөһэн оюун тулхюур,

Шажан номоор өөдэлһэн одон-жэгүүр.

«Цагаан-толгой» хүсэлэн үдхөө Гунгаа-Жалцан,

Дүримэй хорёо нарилан тодхоо Чойжо-Одсэр.


«Үльгэр далайһаа» туургатан хүртэн хужарлаа,

Үндэр түүхэ – «Нюуса тобшоо» барлаа.

Хуушан монгол бэшэг улам гоёогдоо,

Хэдэн хэлбэр өөрсэ зурам зохёогдоо:


«Соёмбо», «Дүрбэлжин», «Тодо бичиг» нугуд

Соёрхон одоо хүгжэлтын гэршэ болоо.

Занабазар, Заяа-пандита мэргэд

Заяата бэшэгээ янзаар урлан хоноогоо.


Халха, ойрад, ара, үбэр монголшууд

Харилсаан дундаа номой хүсээр ябаа бшуу.

Хубисхалай дүлэндэ хайлаа хайран бэшэгнай,

Хубиран дэгдээ шухаг олон сударнай...


Саг, харин эрьеэд ерэдэг эдитэйл,

Засаг түрын унашахань жэгтэйл.

Ошоһон жэлнүүд һайн, муугаа илгуулха,

Ерэһэн үенүүд сагаан, хараяа харуулха.


Шажан һэргээд, дахин бурхад тахигдаа.

Шабиин шэрээдэ эхэ бэшэг табигдаа.

Элинсэгэй энжэ-абдараа уудалха зүбтэй,

Эртын эдлэл хуушарха бүреэ – үнэтэй.


Цырен-Ханда ДАРИБАЗАРОВА





<< гэдэргээ гаршагсаашаа >>