Хурамхаанай аймагай Уланхаанай дунда һургуулиин
11 классай һурагша Болотова Саяна
Багша: Бубеева Марина Викторовна

«Аба эжы хоёройнгоо алтан ашыень харюулдагһайб…»

Сэбдэг сэдьхэлээр халуун зүрхыень

бү хайрая,

Сэлмэг шарайень буртаг үгөөр

бү дарая,

Сэсэн һургаалыень зүрхэндөө

арюун тахия!


Эхэ, эхэ! Юун гэһэн нангин үгэ гээшэб даа… Энэ үгэ хэды бурхантай, буян хэшэгтэй үгэ гээшэб. Бүхы дэлхэй дээрэ манда гансал нэгэл үнэтэй зэндэмэни – Эхэ! Юундэб гэхэдэ, манай хуби заяанда эхэмнай эгээл үнэтэй хүн болоно.
Дэлхэй дээрэ гансахан хайрата эжыһээ таһарһан хүн зоболон ехэтэй байдаг… Тиимын тула бидэ эжынэрээ һайнаар «адуулжа»(диалектн.), хэлэһэн үгыень хододоо бүтээжэ, сэдьхэлынь арюудхажа, оршон тойронхииень сэбэрлэжэ байха ёһотойбди гэжэ һананаб.
Эхэ гээшэмнай ямар хүн бэ? Минии һанахада, Эхэ хүмнай хододоо үндэр тэгшэ бэетэй, үнэн сэхэ зантай, ном судар ехэтэй, тоб һургаал үгэтэй, үхибүүндээ хододоо зулгы зөөлэхэнөөр хандадаг, эдеэнһээ эгээл амтатайень үгэдэг юм. Эхын зүрхэн тон зөөлэхэн, нангин. Эхын зүрхэн хэзээдэшье эндүүрдэггүй гэжэ зүб хэлэгдэдэг. Хэзээ заяандашье хүүгэдээ хододоо хүлеэжэ, найдажа байдаг эхын нангин зүрхэн…
Минии һанахада, дэлхэй дээрэ бүхы юумэн: гэрэй ажал, хүүгэдээ хүмүүжүүлгэ ганса эжынэр дээрэ даалгагдадаг. Гэрэй ажал дууһаа гэжэ байдаггүй. Эжы ажалаа хэжэл, хэжэл ябаха…
Минии аба эжыһээ гээгдээд байхадамни, хүгшэн эжымни үргэһэн юм. Бидэ хоюулан байдагбди. Тиигээд би эжыгээ хэзээдэш гомдохоохогүй гэжэ оролдодогби. Хүгшэн эжыгээ харахадаа, минии досоо сэсэг һалбарһан шэнги байдаг юм. Хүгшэн эжымни хэлэдэг юм: «Аба эжынгээ алтан һургаал эдир наһанһаа наринаар сахиһан үхибүүд хододоо һургаал һайнтай, онсо бодомжотой, хүсэл эрмэлзэлтэй байдагынь сохомтой».
Би булта эжынэртэ хүхюун һуухыень, үри хүүгэдэйнгээ, аша зээнэрэйнгээ харууһатай һуухыень үнэн зүрхэнһөө хүсэнэб.
Би буряад хүн бүхэндэ ханданаб: «Аба эжынгээ алтан ашыень харюулжа ябаял!!!».


гаршаг