Аюула – Дээрэ мэндэ, дэлхэйдэ жаргал!

Аюухан — Мэндээ!

Аюула — Танаар юун һонин бэ? Энэ айрагаа бүлэнэгтэ?

Аюухан — Һонин хомор. Айраг бэшэ, сэгээ энэш.

Аюула — Сэгээ? Үгы буряадууднай һая нааша сэгээ хэхэеэ болинхой бэшэ юм гү?

Аюухан — Өө, манайш Далай-ноён һаяар Монголоор ябаад ерээ. Тиигээд сэгээ хэдэг болоё гээл даа. Түү тэрэ тооһорно, Солбон адуушамнай гүүнүүдээ асарба хаш.

Аюула — Сэгээетнай амталжа болоно уу?

Аюухан – Яаха һэм, майгты (һарбайна)

Аюула – Оо! Һэмүүн лэ умдан байна даа сэгээ гээшэмнай. Зосоо эльбээд лэ орошонол. Заа, ехэ баярлаа. Нютагаа һонинтой бусахам лэ.

Аюухан – Үгы, тамнай хаанаһаа хайшаа зорижо ябаһан хүн бэлэйт?

Аюула – Түл һайтай малаараа суутай Тэлэмбэһээ нааша Ярууна Яндалаар ходоро гарабаб. Хоёр жэлэй урда хальмаг үүлтэрэй түрэхэ үнеэмни үгы болошоо һэн. Та хараагүй гүт?

Аюухан – Хараа, хараа. Хяагта-Хүндын талхан соогуур тиимэ үхэр потрава хэжэ ябаа һэн. Хойноһоонь нэгэ буруу буха даханхай, торожо унажа, тулажа бодожо ябаа һэн.

Аюула – Үү! Тиигээ һаа, шамдахам. Баяртай!

Аюухан – Баяртай, баяртай!