Үгэнүүдэй хоорондоо харилсан, холбуулал, дахуулал, мэдүүлэл болон найруулалнуудай хабсаржа, хэлэлгэ болохо тухай үзэдэг эрдэмые синтаксис гэнэ.
Энэ тодорхойлгын ёһоор, синтаксис ямар хубинуудһаа бүридэнэб гэхэдэ, иимэ:
Хэлэлгэ бүрилдүүлдэг эдэ табан ойлгосо гү, али синтагмые зүбөөр аман болон бэшэгэй хэлэлгэдэ хэрэглэжэ, зохихо газартань сэглэлтын тэмдэг табижа һураха ёһотойбди.
Үгэ гээшэ ямар нэгэн ойлгосо тэмдэглэһэн, бүтэн үгүүлбэритэй абяануудай хабсарал юм. Жэшээнь: хүн, гэр, һайн, хоёр, эдэ, яба, мүнөө, шэнги, теэд, бү, үгы, тон, таатай, нээрээ, ажабайдал, олониитэ г.м. Хэлэлгэ байгуулхада, үгэ мэдүүлэл хоёр гол үүргэ дүүргэнэ, юундэб гэхэдэ ойлгосо тэмдэглэһэн үгэгүй ямаршье хэлэн байхагүй, бодол тэмдэглэһэн мэдүүлэлгүй ямаршье хэлэлгэ байхагүй. Нэгэ ойлгосо тэмдэглэһэн үгэ, хэдэн бодол тэмдэглэһэн мэдүүлэлнүүд хэлэлгэ байгуулжа шададаг. Жэшээнь: Үхибүүд! Таанад номоо һайнаар үзэгты. Тиигэбэл өөрынгөө дуратай мэргэжэлдэ һуража, бэрхэ ажалшан болоходоо, салин ехээр абажа, баян байдалтай айл болохот.
Тиимэһээ үгэ гээшэ хэлэлгэ байгуулгын эхин болоно.
Яагаад тодоор үгэ хэлэжэ, бэшэжэ һурахаб гэһэн хүсэнэг
|
1. Ойлгомжо тэмдэглэдэг |
||
2. Хоёр хубиһаа бүридэдэг:
|
||
3.
Илгаань: |
||
|